Wonderlijk, water en weer

Wonderlijk weer en veel water, dat was het thema van de laatste dagen. De Nieuw Zeelanders lijken net zo geobsedeerd met het weer als de Nederlanders. Geen verrassing, met 200 dagen regen per jaar. Zo ook zondag, toen onze trip naar de Milford Sounds op het programma stond. Voor degenen die niet weten wat 'Sounds' zijn (wij hoorden daar ook bij), 'Sounds' zijn fjorden, wat wil zeggen land inhammen, uitgesleten door gletsjers en gevuld met gletsjer water - denk Noorwegen! 

Onze trip naar de Milford Sounds begon met de wekker om half 6 (de bus vertrok om 7u), en de regen tokkelde tegen de ramen. Om het weer voor deze dag meteen helemaal te bespreken - dit veranderde gedurende de gehele dag niet meer!

Na een 5u durende busrit olv onze buitengewoon vriendelijke chauffeur en tourguide Chris scheepten we in op wat de Nieuw Zeelanders een 'cruise boat' noemen voor een 2,5u durende rondvaart door de Sounds. Het feit dat het pijpenstelen regende, werd vakkundig gepareerd met 'de Sounds zijn ALTIJD mooi, en misschien nog wel mooier met regen'. En dat was ook zo. Wat een oerschoonheid en natuurgeweld! Watervallen hoger dan de Niagara Falls, rotswanden van honderden meters hoog, watervallen spontaan ontstaan door de regen van het moment (die na het stoppen van de regen binnen een paar uur dan ook weer weg zijn), zeeleeuwen op rotsen, te schattig. En het meest verwonderlijke...de weelderige begroeiing op de rotsen, waarvan slechts 20% geworteld is! En dus de overige 80% 'hangt', buitengewoon, bijzonder en verwonderlijk. 

Na 2,5u koud en doorweekt weer in de bus, en 10 min onderweg terug naar Queenstown klaart het op en breekt de zon door...verwonderlijk :-).

Dagafsluiting in Queenstown met een grote huge mega burger van Fergburger, een burger legende in Queenstown en omstreken (voor de liefhebbers...lees recensies op Tripadvisor...we hebben het hier over haute cuisine in Burgerland!).
Met de buikjes vol doken wij in onze mandjes nadat we ons nog even verwonderden over de prachtige lucht boven de stad. 

Na de Sounds, en al het overige schoons, dachten wij klaar te zijn met ons te verwonderen.... Tot maandag. Gepakt en bezakt vervolgden wij onze weg via State Highway 6 naar Lake Tekapo. Weer met de bekende koffie- en broodjesstops, weer met Ms. Google op de achterbank en weer met fantastische uitzichten. Van maanlandschappen tot weelderig begroeide bergen, van uitgestrekte wijngaarden tot eeuwige sneeuw. En het mooiste en blauwste meer ooit; Lake Putaki en Mount Cook met besneeuwde toppen op de achtergrond maakte dit plaatje compleet en wonderschoon. We zijn er gewoon even bij gaan zitten. Blij met onze gerookte zalm uit datzelfde meer, arriveerden wij niet veel later op onze eindbestemming van de dag. En weer keken wij onze ogen uit. Wij zijn al dit schoons van dichtbij gaan bekijken tijdens een korte wandeling langs het meer en genoten, gezeten op een steen, van onze zalm op toast. Het leven is goed. Het eten in Lake Tekapo overigens niet maar dat deert ons na een dag als gisteren niet. Vandaag weer een stukje aan het rijden met als eindbestemming Christchurch. Welke verwondering gaan wij nog hebben?

Ps: de aardbeving van (eer)gister was in Wellington en omgeving. Daar zijn we niet meer en ook niet in de buurt. Met ons gaat het dus goed!