Walvissen en WiFi-less

Om 06.15h ging in appartement 724 in de Lobster Inn te Kaikoura de wekker. In een rap tempo werd er gedoucht, geföhnd en de koffers gepakt. Al om 07.30h stapten wij volle goede moed en met goede zin de auto in. Op naar het Kaikoura whale whatch station! Het positieve nieuws bij aankomst was dat de geplande trip door zou gaan. Het slechte nieuws was dat de trip een 'sea sickness warning' had. Maar daar waren we op voorbereid! De eerste reeks reispillen was al genomen. De rest volgde bij het ontbijt wachtend op de bus. Zelfs een walvisboottochtje kan niet zonder een instructievideo en een veiligheidsbriefing, dus luisterden wij eerst braaf in de briefingroom naar wat te doen in een noodgeval. Veel wijzer dan voorheen stapten we in de bus voor een kort ritje naar de boot. En toen begon het. 

Wat een mooie tocht! We hadden wel 3 encounters met 'sperm whales': wat een machtig grote beesten (ze worden wel zo'n 15 tot 20 meter) Zo vanaf de boot (en op de foto's) is dat niet te zien en zelfs op een paar meter afstand kun je het niet bevatten. Die beesten laten namelijk slechts 1/3 van hun immense lijf boven water zien, blijven zo'n 10 minuten boven en duiken dan vervolgens voor 40 tot 60 minuten onder naar 800 tot 1000 meter diepte. Tja, zie dat maar eens te spotten midden op het water. Gelukkig hadden wij een super spotter aan boord met een soort stethoscoop. Daarmee luisterde hij naar de geluidsgolven die de sperm whales afgegeven. 

Als slagroom op de taart werden we tijdens de tocht meerdere malen verrast door groepjes mee zwemmende bonte dolfijnen. Wat een genot! Verder zagen we diverse soorten albatrossen en een verdwaalde zeeleeuw. Ook hij maakte er voor ons een showtje van.

Heel blij en tevreden en zonder te spugen, stapten wij weer van boord en vervolgden onze weg naar de westkust. Via Hanmer er Springs over Arthurs Pass belandden we voor onze lunch in Springs Junction. Na vele pittoreske stops, waren we nu beland in een aflevering van Shining /Twin Peaks .... Hoe troosteloos en armoedig. Een ouderwets AC restaurant is er een hippe bedoeling bij. :-). 

Met gierende banden dus via Reefton en Greymouth naar onze oase Mirror Creek in Ruatopa. Een te schattige cottage op een berg bij een kreekje volledig afgesloten van de wereld. Lees; geen telefoonbereik en geen WiFi. Daar zaten we dan..... Voor het avondeten dus maar in de auto gestapt naar Hokitika (wij komen nog eens ergens) en gegeten in Café de Paris waar WiFi verkrijgbaar was. Voor 15 minuten .... Zo snel schrijven wij geen reisverslag! Dus terug naar onze rustplaats voor een avondje diepgaande gesprekken. Hiephoi voor WiFi-less zijn!!

De volgende ochtend verdiende al dat gepraat een goed ontbijt van onze gastvrouw op de veranda van ons ienie mini huisje. Bepakt namen wij afscheid en reden verder richting Fox Glacier. Uiteraard met tussenstops; vandaag in Whataroa (niet naar toegaan, de vieste koffie ever) en in Franz Josef. Daar sloegen de zenuwen voor onze gletsjertocht morgen serieus toe bij Jel. De hamvraag is en blijft; what to wear en wat doe ik wanneer ik in de gletsjerspleet val? Ter geruststelling vanmiddag in ons dorp Fox Glacier informatie opgevraagd en het blijkt allemaal best mee te vallen. De weersomstandigheden lijken wel tegen te gaan vallen maar dat zien we morgen wel.