En vandaag......was dus echt saai!

Na een relaxte ochtend met ontbijt in de zon op ons balkon begon de dag veelbelovend. Carola die haar laatste antibiotica innam, geen wind, geen wolkje aan de lucht, ofwel de perfecte dag voor walvis spotten. Toen wij echter vol goede moed om half elf aan de koffie zaten werd Carola als eerste getroffen door een wegvliegende parasol....opkomende zware wind! Dit beloofde niet veel goeds! Positief als wij zijn togen wij naar het Whale Whatch centre, en ja de bries was inmiddels geëvolueerd tot een Southern Antarctic storm....... Lang verhaal kort de trip werd geannuleerd en morgen om 7:45 uur wacht ons een nieuwe kans! 

Na deze teleurstelling vonden wij dat we toch wel koffie en Carrotcake verdiend hadden. We hebben een paar uur doorgebracht in de Bakery voorzien van onze boeken op de iPad, Jel lag echter al snel weer te pitten. 

De echte spanning kwam vandaag toen we actie op onze stinkende auto gingen ondernemen. Er bleek een plas van meer dan een meter doorsnee onder de auto te liggen, die na vakkundige inspectie van Jel (lees liggend onder de auto met de vinger door de plas) werd gediastogniceerd als olie.... Wat nu te doen? De volgende opties werden overwogen; A) negeren B) sterke mannen zoeken, C) Hertz bellen. Uiteindelijk besloten wij tot optie D.....de motorkap openen! En wat wij daar aantroffen 1 grote olie ravage!! De vriendelijke Hertz medewerker had verzuimd de dop op de olietank te schroeven. Vakkundig als wij zijn hebben wij deze zelfstandig bijgevuld, het hotel ingelicht over de ontstane ravage die wij achterlaten op de parkeerplaats en hebben met de Hertz medewerker aan de telefoon de auto gestart. Eind goed al goed! 

Ondanks deze consternatie heeft Jel de rest van de dag slapend doorgebracht en Carol en Kat lezend op het balkon.

Vanavond genoten van een vette hap; fish & chips!

Morgenochtend vroeg een nieuwe kans waarna wij, vol vertrouwen in onze auto, de weg vervolgen naar Ruatapu.